مقایسه سطح سرمی فریتین در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت

زمینه: لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری التهابی مزمن و عود کننده است که با درگیری اعضای متعدد بدن همراه است. هدف: مطالعه به منظور مقایسه سطح سرمی فریتین در سه گروه بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1386 بر روی 60 بیمار مبتلا به لوپوس در دو گروه با فعالیت کم و زیاد بیماری، 20 بیمار مبتلا به استئوآرتریت (oa) و 20 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید (ra) انجام شد. پس از کسب رضایت آگاهانه، از بیماران نمونه خون و ادرار جهت بررسی فعالیت بیماری لوپوس و تعیین آهن، فریتین و شاخص اشباع آهن (tibc) گرفته شد. افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن از مطالعه حذف شدند. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس، همبستگی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیماران گروه های مورد بررسی از نظر جنس مشابه بودند؛ ولی از نظر سن و متوسط زمان ابتلا به بیماری تفاوت معنی داری داشتند (001/0p<). سطح فریتین سرم در %7/61 بیماران مبتلا به لوپوس، %5 بیماران مبتلا به ra و %5 بیماران مبتلا به oa بیش از حد طبیعی بود (001/0p<). اختلاف افزایش esr بین گروه ها معنی دار بود (001/0p<). در بیماران مبتلا به لوپوس بین افزایش فریتین سرم با کاهش کمپلمان های سرم و افزایش تیتر آنتی بادی آنتی dsdnaارتباط معنی داری وجود نداشت. مثبت شدن crp تنها در بیماران لوپوسی دچار سروزیت (019/0p=) و افزایش فریتین سرم تنها در بیماران لوپوسی دچار درگیری عصبی معنی دار بود (04/0p=). نتیجه گیری: سطح سرمی فریتین در بیماران مبتلا به لوپوس به طور معنی داری بالاتر از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت بود. بین میزان فریتین سرم و فعالیت بیماری لوپوس اختلاف معنی داری به دست نیامد.